‘Wie schrijft morgen een brief?’

De nacht ademt sluipende rampspoed. In andermans ogen stiefelen hier twee opgefokte jongens richting het station, schat ik in. De meeste nachtbrakers lopen namelijk met een boog om ons heen. Mogelijk jagen we angst aan. Omdat we jassen dragen, die vaak worden verkocht met een bontkraag, ook al ritsten wij de onze eraf. “Kijk die sukkeltjes daar dom doen met die gangnamstyle-onzin. Door zulke nerdjes wordt zo’n video de meest bekeken youtube-clip van dit kutland”, briest Mahinder, wijzend naar een stel studentikoos ogende types die een sullig dansje op de stoep doen. Het zijn vast jongens en meisjes van het hbo. “Ja, leuk die shit, maar ik vind het faya wat ze in die klotebrief schreven Mahin. Altijd maar vooroordelen. Doen alsof we allemaal criminelen zijn. Fok die hypocriete burgers”, antwoord ik en schop een blikje in de goot.

Eerder deze week besloten Mahinder en ik, we zijn twee veelbelovende jonge kickboksers, dat we onze namen niet onder een brief konden zetten die namens iconen uit de Nederlandse kickbokswereld naar een krant werd verstuurd. We werden gevraagd omdat we beiden internationaal goed presteren in de jeugdklasse en een van de initiatiefnemers goed kennen. Mahinder zucht. “Sensei vindt het niet cool dat je gaat reageren op hun brief”. Ik beaam zijn woorden met een knik. Het was mijn intuïtie die zei dat ik niet mee moest doen. Ik ben van de principes. Hun brief gaat daar lijnrecht tegenin, dus ik ga reageren. Mahinder is altijd solidair met me, ook al is het soms met tegenzin. Nu speelt er meer dan dat. “Mahin, je flipt niet alleen om die brief of die chick net bij de Maccie, faka?” Ik zoek oogcontact, maar hij blijft strak naar de grond kijken. Geen kik.

We komen aan bij het station. Mahinder kijkt plots mijn kant op: ‘Als het zo doorgaat, gaan we het niet redden, ik ben bang voor morgen’. Ik kijk hem aan met een scherpe, maar vragende blik, geschrokken door deze onheilspellende woorden. Voor ik hem kan vragen waar ‘ie het in godsnaam over heeft, grijpt een enorm luid geschreeuw onze aandacht. We gaan de hoek om en zien de ruggen van twee politie-agenten, elk met getrokken pistool. Ze lopen op een jonge gast af. “Fuck, dat is een kil van scorro”, zegt Mahinder opgewonden. Ik herken hem ook, we lopen op afstand achter de agenten aan. “Fakking scotoe, doe die pipa’s weg” schreeuwt Mahinder. Hij is er nu dichter bij dan ik. De jongen beweegt. Mahinder schreeuwt iets. Schoten. Flitsen. Duizelig. Pijn. In mijn kop echoot nog maar een gedachte:  “Wie schrijft morgen een brief?”

* #DAMEKNAG staat voor ‘Drie Alinea’s Met Een Knipoog Naar Actuele Gebeurtenissen’. Elke gelijkenis met bestaande nieuwsberichten berust derhalve niet op louter toeval, maar dient men nu ook weer niet al te serieus te nemen.