Welkom bij dit gastcollege. Het fenomeen Comazuipen is veelbesproken. Soms als heroïsche daad van onderscheiding, maar vaker als bron van walging en afkeer. Omdat u uw kinderen, broertjes en zusjes niet 24/7 in het vizier kunt hebben, moeten zij, mochten zij in een Comakeet belanden, goed voorbereid zijn.Om die reden is Özcan Akyol, Hoogleraar Dooddrinken en Erelid van het Slijtersgilde, uitgenodigd om een college te geven over Verantwoord Comazuipen. Elke nacht doet hij een poging zichzelf dood te drinken, hetgeen tot dusver niet gelukt is. Om die reden is hij de aangewezen persoon om uw geliefde puber veilig de comakeet uit te loodsen. Het woord is aan Özcan.
“Nu, goed. Moe van het leven, drink ik wel eens. Dat is waar. Doch allereerst maak ik bezwaar tegen onderhavige aankondiging van dit college. Ik doe namelijk niet aan comazuipen. Dat vind ik zonde van de drank. Mijn alcoholistische intenties zijn zuiver, mijn drankgewoontes misschien excentriek. Ik drink solitair. Maar nog liever drink ik met mijzelf. Dan ga ik voor de immense spiegel zitten die in mijn woonkamer staat en kijk ik naar mijn postuur. Na iedere slok bestudeer ik mijn spiegelbeeld en neem ik de twinkeling van genot in m’n ogen waar als het vocht langs mijn huig trekt en omslachtig al m’n ingewanden salueert, om vervolgens te eindigen in mijn maag. Ik ben geen gewoontedrinker uit verveling of zelfaangemeten traditie, mijn drang naar alcohol is genetisch bepaald. Statistisch gezien sterft het merendeel van mijn familie af door een onnatuurlijke dood. Alcohol is het grote thema op het kerkhof in Sivas, waar al mijn ooms en neven vijf vadems onder de grond liggen te genieten van de verlossing.
Na ieder glas alcohol krijgt mijn levensvisie iets meer gestalte. Alles is kut, namelijk. Kijk, op de keper beschouwd leven wij allen, ook die hufters die beweren dat zij levensgenieters zijn en iedere zaterdagavond en –nacht heel pathetisch de twee vrije dagen in de week die zij hebben spenderen in het uitgaansleven, voor de kat z’n kut. De enige zekerheid die je in het leven hebt, is dat je op termijn doodgaat. En daarbij, ons bestaan dient geen enkel doel. Alles wat je bereikt verliest zijn waarde. En bij gebrek aan gebreken gaan wij ze verzinnen. Alles moet meer en beter. Het gaat nergens over. Wij leven om te overleven. Ik drink niet per se iedere avond een fles whisky of vieux omdat ik deze sterkedranken onmetelijk lekker vind. Ik drink omdat alcohol mijn gedachten verlamt, dikwijls mij ontremt van kleingeestige etiquette en bovenal val ik terug op de fles omdat het leven in dronkenmansland, de wereld zonder geborneerde zorgen en overpeinzingen, verdraaglijker is dan het bestaan van conformistische kuthapper. Ik ben een kettingdrinker, ja! Ik sla geen doodsangsten uit als ik hartkloppingen krijg na een fles whisky. Integendeel, ik ga sneller drinken.
Comazuipers zijn adolescenten, of dikwijls lieden van een nog jongere generatie, die alcohol langs een ontdekkingstocht van onverantwoordelijke bacchanalen en jeugdige naïviteit ontmoeten, vaak met een epiloog in het ziekenhuis. Delirium, zegt de dokter dan. En ze pompen de maag leeg van zo’n hufter of wicht. Die fase hoefde ik nooit te doorstaan. Mijn vader schonk mijn eerste glas colavieux reeds toen ik twaalf was. In het begin vond ik het vies. Maar naargelang ik op regelmatige basis dronk en mijn ouwe heer het rantsoen zorgvuldig opbouwde, verwerd ik vanzelf tot een doorgewinterde drinker. Toen ik op mijn zestiende sneller bleek te drinken dan hij, vatte ineens bij mijn vader de mening post dat ik mezelf maar moest voorzien van drank. Sterker nog, volgens hem werd het tijd hem terug te betalen. Ik kocht niet alleen drank voor mezelf, doch moest ook zorg dragen voor de populatie in zijn drankkast. Toen ging ik maar werken in een restaurant. Ik had namelijk begrepen van vrienden dat je daar eenvoudig flessen kon stelen. Vanaf dat moment werd ik een parttime alcoholist. Zuipen! Zo! En wat werden de vrouwen en de muziek mooier als je onder invloed bent, ik kon mijn geluk niet op.
Maar dit alles terzijde. Thans drink ik omdat ik het nuchtere leven zat ben, niet meer geloof in de goede afloop. Ik ledig een fles alcohol, maar nog meer hoop ik dat zij mij ledigt, van alle beetjes ziel die in mij huisvesten. En intussen mag men gerust stellen dat ik een zuipschuit ben die de zee kent, geen ijsberg die mij een strobreed in de weg kan leggen – maar het mag wel – en aan spuigaten doe ik niet. Alle drank blijft in mij. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik een waardeloze dooddrinker ben. Kijk, kokhalzen of overgeven doe ik nooit, in tegenstelling tot veel probleemdrinkers, maar ik heb wel het probleem dat ik subiet in slaap val als ik te veel drank tot me heb genomen. Soms ben ik zo dronken, dat ik wel eens mijn naam vergeet, of niet meer weet waar ik woon. Dan dool ik door de stad tot ik vanzelf ontnuchter en mijn verstand terug krijg aangereikt van loeder natuur. Ik adviseer de mensen dan ook die een serieuze poging gaan wagen om zich naar een andere wereld te drinken vooral goed te slapen.
En als je Hein of Azraïl dan tegenkomt, wees niet bevreesd. De andere wereld is inderdaad ongewis, doch hier, op deze aarde, is het allemaal toch ook geen kut aan? Mocht je onderweg bemerken dat het zweet dat je oksels bewoont onderwijl ruikt naar alcohol, het gewicht dat je in je prille jeugd had danig keldert en je poriën niet langer de geur van een gezonde vent doch Jack Daniels expireren, weet dan dat jij je op de goede, onverharde weg begeeft. De weg naar verlossing. Dames en heren, al met al concludeer ik dat ik u en de wereld waarin wij ons begeven geen kut aan vind. Met alcohol is de wereld zo veel mooier, doch helaas, tot mijn grote spijt, is de werking van alcohol van korte duur. Stel je eens voor dat alcohol een permanent verblijf in het lichaam zou kunnen krijgen, als surrogaat van bloed, of althans, bloed met een ander karakter. Dat zou toch idyllisch zijn, toch? Ik wil niet in gemeenplaatsen vervallen, doch de aanhouder wint altijd in deze strijd. Een levercirrose is eenvoudig te bereiken. Voor workshops en bijeenkomsten waarin ik deelnemers handige tips geef over drinken, kunt u mij boeken via de bekende kanalen. Ik wens iedere dooddrinker veel succes.”
