Voor sommige ouders is streng zijn een groot goed. Het grootst mogelijke goed. Het hoogst haalbare. Misschien vraag je je af: ‘waar bestaat die strengheid dan in?’ Bijvoorbeeld dat je het eten van je kind wegmietert als het ongevraagd van tafel wegloopt. Of dat je kind op de trap (of in de gang) moet zitten als het stout is. Waarom strenge ouders zo enorm streng zijn? ‘Ben ik het niet, “dan verlies ik het, dan lopen ze over me heen'”, zeggen ze. Ouderschap als (wed)strijd. Winnen en verliezen, draait het hele leven daar niet om?
Je moet regels stellen en consequent zijn. Weinig ouders zullen het hiermee oneens zijn. Maar strenge ouders zijn héél consequent. Daarnaast bedenken ze allemaal nare straffen en akelige regels voor hun kind. Zo mogen kinderen niet praten onder het eten, anders kunnen vader en moeder nooit eens een gesprek voeren. Zo zijn er veel meer regels. Regels, regels en regels. En wie een regel overtreedt moet, zoals gezegd, onder aan de trap zitten. Zo wordt tijd voor jezelf claimen opeens een enorm spannende aangelegenheid.
Want welk signaal geef je als ouder nu eigenlijk af? Natuurlijk is het goed dat je regels opstelt en consequent bent, maar wat bereik je ermee als je het niet voorziet van toelichting? Afgerichte huisdieren die ‘a’ doen als jij ‘b’ roept? Boeiend aan dit soort ‘strenge ouders’ is dat ze vooral bezig zijn met wat voor hen fijn is. Niet met wat en waarom(!) het in het belang van hun kinderen is. Daarbij leert vader kindlief meteen dat eten weggooien geen enkel probleem is. Foei papa, dat mag toch niet! Je zou ‘em er bijna voor op de trap zetten.
Dit doen kinderen van strenge ouders doorgaans als de kat van huis is
Je kunt deze website nu ook op Twitter volgen. Kijk op: http://www.twitter.com/Basvanderveennl
